جازموريان بعد از خشك شدن

جازموريان بعد از خشك شدن – بر اساس مطالعات باستان شناسان، حوضه جازموريان در طي قرن‌هاي متمادي زيستگاه انسان بوده و ساكنان آن، با آگاهي از امكانات بالقوه كشاورزي منطقه، قنات هاي، مطابق با وضع ژئومورفولوژي و هيدرولوژي منطقه، احداث كرده بودند(زمرديان و پور كرماني ۱۳۶۸). اين تالاب تنها حوزه آبريز بزرگ استان كرمان است و يكي از دست نخورده ترين و بكرترين اكوسيستمهاي طبيعي كشور  محسوب  مي  شود بطوري كه  در  برخي  قسمتهاي  آن  هنوز  پاي  انسان  باز  نشده  است. اما  انسان  از  كيلومترها  دورتر  تاثير مخرب خود را بر اين باتلاق زيبا و درياچه بكرش گذاشته است  و هم اكنون بخش قابل توجهي از باتلاق جازموريان و مراتع اطراف آن كاملا خشك شده و هر روز بر شدت خسارتها به باتلاق زيباي جنوب كرمان افزوده مي شود. منطقه جازموريان يك كانون مهم و كليدي در توليد گرد و غبار در جنوب شرق ايران است.

موقعيت

حوزه جازموريان در ۱۵۰ كيلومتري باختر ايرانشهر  و در موقعيت جغرافيايي e5839 تاe5914 و n2710 تا n2738 بين استان هاي كرمان و سيستان و بلوچستان واقع شده است. با توجه به خشك شدن درياچه هامون جازموريان بستر مساعدي براي برداشت ذرات ريزدانه فراهم ميكند. علت نامگذاري جازموريان پوشش گياهي غالب در غرب استان كرمان و شرق استان سيستان و بلوچستان در منطقه جنوب شرق ايران نوعي بوته خاردار است كه در اصطلاح محلي آن را جاز (جَز) مي نامند(افشين ۱۳۷۳) و انبوهي و كثرت آن را، بوميان منطقه، موريان مي گويند. به همين سبب، اين ناحيه، توسط ساكنين بلوچ بومي منطقه، جازموريان خوانده مي شود(روحاني ۱۳۷۵).

حيات وحش

جازموريان در نزد مردم بومي، در قديم به جاز مرغزار معروف بود و جنگل‌هاي گز پناهگاه وحوشي مانند انواع جانوران همچون شغال، كفتار، گراز، روباه، آهو، خرگوش، كبك، دراج، يوزپلنگ ايراني، گرگ، سگ وحشي، سنجاب راه راه بلوچي، گربه وحشي(با نام محلي بخشوك)، گورخر ايراني، سمورسنگي، خارپشت، خدنگ، تشي، قوچ، ميش، كل، بز و خرس سياه و غيره بوده است.

مشاهده آنلاين ويديو در سايت خبري جاز خبر